بسم الله الرحمن الرحیم
میلاد مولا علی(علیه السلام)
سیزدهم رجب؛ میلاد مولا علی(علیه السلام)
مگر پرده از اسرار بر می دارد خدواند؟! مگر حادثه ای شگفت در راه است؟! کعبه را چه می شود! چرا خانه دوست، دلواپس لحظه هاست؟! این حجم آکنده از سنگ، قرار است از کدامین نور پذیرایی کند؟!
گویی خداوند چشم ها را از شعشعه پرتو ذات خویش برحذر می دارد!
آیا خاک را پذیرایی از این نور میسر خواهد بود؟! گویی کعبه سرپوشی است برای چلچراغ آفرینش! تبارک الله از این روز بشکوه! مگر خدای قصد تماشای جلوات خویش، در آینه کعبه دارد؟!
باید از وهم و گمان گذشت؛ این که می شکافد هستی دیوار را! این که می گیرد عنان از طاقت هستی چنین! این که می آید فرود از اوج عرش، آینه سان!
پرتو ذات الهی، روح قرآن؛ وارث عدل و عدالت؛ شور محراب عبادت، شاه مردان، علی(ع) است ! علی(ع)! علی(ع)!
ای سواد عنبرین نامت سودای زمین مغز خاک از نکهت مشکین لباست نافه چین!
غنچه پژمرده ای از لاله زارت شمع طور قطره افسرده ای از زمزمت دُرّ ثمین
در بیابان طلب یک العطش گوی تو خضر در حریم قدس، یک پروانه ات، روح الامین
طاق ابروی تو را تا دست قدرت نقش بست قامت افلاک خم شد، راست شد پشت زمین!
هیچ تعریفی تو را زین به نمی دانم که شد در تو پیدا گوهر پاک امیرالمؤمنین!
مولا جان! امیر مؤمنان! چیست راز وجودت؟! وجودی که حیرتیان کویت را شمار از ستاره بیرون و دل سپردگان گیسوی معرفتت را پایانی نیست! ادامه مطلب...
